Całkowity czas ruchu maszyny można rozdzielić na trzy zasadnicze okresy:
1) rozruch,
2) ruch ustalony,
3) wybieg (hamowanie).

1) W okresie rozruchu po każdym cyklu wzrasta prędkość, a więc i energia kinetyczna mechanizmu. Jest więc dla każdego cyklu w tym okresie czyli praca sił napędowych przewyższa pracę oporów (nadmiar jej idzie na zwiększenie energii kinetycznej mechanizmu).

2) W ruchu ustalonym jest po każdym cyklu U=U0, jest więc dla pełnego cyklu ruchu lub jego wielokrotności praca sił napędowych równa sumie pracy użytecznej i pracy oporów szkodliwych.

W ramach każdego cyklu ruchu ustalonego możliwe są jednak zmiany energii kinetycznej U i prędkości maszyny skutkiem np. okresowych zmian sił napędowych.

Zmiany te mogą być nieznaczne, np. w maszynach wirnikowych lub duże, np. w jednocylindrowym czterosuwowym silniku spalinowym. Powoduje to powtarzające się okresowo (w każdym cyklu) zmiany prędkości czyli niejednostajność biegu maszyny. W ruchu ustalonym następują wahania prędkości dokoła jej wartości średniej odpowiadającej danym warunkom ruchu ustalonego. Ruch maszyny, powtarza się przy tym identycznie w każdym cyklu. W maszynach korbowych pełny cykl ruchu może odpowiadać przy tym jednemu obrotowi korby lub jego wielokrotności. Na przykład w jednocylindrowym czterosuwowym silniku spalinowym cykl ruchu obejmuje dwa obroty wału korbowego.

Maszyna zatrzyma się, gdy cała energia ruchu ustalonego zostanie zużyta na pokonanie oporów użytecznych i szkodliwych. Dla skrócenia czasu zatrzymywania powiększa się dodatkowo opory, np. przez zastosowanie hamulca.