W przekładniach zębatych losowe własności struktury geometrycznej mają szczególne znaczenie. Te losowe własności wyrażają się odchyłkami, które są ograniczone co do granic czy co do rozkładu gęstości struktur. Upraszczając wyjaśnienia można zwrócić uwagę na to, że:

— odchyłki makrogeometryczne są przyczyną występowania dodatkowych obciążeń w przekładni i z tym związanej głośności,
— odchyłki mikrogeometryczne zmniejszają nośność przekładni i jej trwałość.

Z tych względów klasa dokładności wykonania kół zębatych i przekładni jest problemem konstrukcyjnym i wykonawczym (technologicznym).

Problem konstrukcyjny polega na obraniu optymalnych dla danego rodzaju przekładni klas dokładności i uwzględnieniu odpowiednich geometrycznych cech przekładni w obliczeniach wytrzymałościowych. Wymagania geometryczne wynikające z przyjęcia określonej klasy dokładności powinny być jasno określone jako cechy konstrukcyjne.

Problem technologiczny polega na ścisłej realizacji wymagań określonych geometrycznymi cechami konstrukcyjnymi, co jest uwarunkowane przestrzeganiem takiego systemu kontroli wykonania, który zmniejszy do minimum prawdopodobieństwo przekroczeń przepisanych granic dokładności.

Określenia dokładności wykonania kół zębatych stanowią znacznie bardziej skomplikowane zagadnienie niż określenie dokładności średnic czy też chropowatości powierzchni. Do pierwszych szerzej opracowanych norm należą DIN. Wykaz norm według kolejności opracowania przedstawia się następująco:

Klasy z różnych norm nie są ściśle odpowiednie. Rozszerzenie prac ISO i wprowadzenie międzynarodowych norm ramowych może zmniejszyć rozbieżności różnych regionalnych opracowań.

Również w krajach anglosaskich normy dokładności wykonania kół zębatych stosuje się szeroko.