Obrabiarki składają się z elementów nienaprawialnych i naprawialnych. Jako całość obrabiarki zalicza się do wyrobów naprawialnych, ponieważ po wymianie uszkodzonego elementu nienaprawialnego obrabiarka odzyskuje utracony przejściowo stan zdatności. Podane w poprzednim punkcie definicje funkcji niezawodności, dystrybuanty i funkcji rozkładu dotyczą również wyrobów naprawialnych w przedziałach czasu między kolejnymi stanami zdatności (wyrób nowy lub naprawiony) i niezdatności (wyrób uszkodzony). Natomiast inne znaczenie ma intensywność uszkodzeń oraz inne są wskaźniki niezawodności.

Strumień uszkodzeń.
Pojęcie strumienia uszkodzeń odnosi się do wyrobów naprawialnych, składających się z elementów naprawialnych i nienaprawialnych, wymienianych po pierwszym uszkodzeniu. Przeprowadzając badania lub obserwacje użytkowania partii N wyrobów (np. obrabiarek tego samego typu) w danych warunkach pracy, notujemy liczbę uszkodzeń mi(t) każdego wyrobu (i — wskaźnik porządkowy wyrobu) w czasie i wykonywanej pracy. Średnią liczbę uszkodzeń stwierdzonych w czasie t, przypadającą na jeden wyrób, obliczamy ze wzoru.

Intensywność strumienia uszkodzeń.
Liczbę uszkodzeń przypadającą na jeden wyrób w jednostce czasu nazywamy intensywnością strumienia uszkodzeń.

Prawdopodobieństwo poprawnego działania.
Czas poprawnej pracy wyrobu naprawialnego pomiędzy kolejnymi uszkodzeniami jest zmienną losową.

Trwałość obrabiarki.

W odniesieniu do wyrobów naprawialnych, jakimi są obrabiarki, trwałość jest pojęciem ogólnym, któremu nie przypisuje się określonej wielkości fizycznej.

Wskaźnikami trwałości obrabiarek są:
a) czas pracy operacyjnej
b) okres użytkowania,

Rozróżnia się trwałość obrabiarki absolutną, międzyremontową i ekonomiczną.

Trwałość absolutna wiąże się z fizycznym istnieniem obrabiarki i jej użytecznością, nawet do robót o znaczeniu drugorzędnym. Jako dolną granicę absolutnego okresu użytkowania obrabiarki przyjmuje się 10 lat, co odpowiada przeciętnemu okresowi amortyzacji. W zakładach przemysłowych i rzemieślniczych spotyka się jednak obrabiarki w wieku 30-40 lat, używane do operacji drugorzędnych o małej dokładności. W nowoczesnych zakładach stan parku obrabiarkowego uważa się za zadowalający, jeżeli okres użytkowania co najmniej 50% zainstalowanych obrabiarek nie przekracza 8 lat.