Sprawność zazębienia, jest stosunkiem pracy odebranej od elementu napędzanego przekładni do pracy doprowadzonej w tym samym okresie czasu do elementu napędzającego. Jeżeli elementem napędzającym jest ślimak, to stosunek pracy odebranej do pracy włożonej w czasie obrotu ślimacznicy o jedną podziałkę.

Gdy ślimak jest elementem napędzającym maksimum sprawności osiąga się przy kącie y = 45° — q, gdy elementem napędzającym jest ślimacznica — przy kącie y — 45° + q. Kąty wzniosu linii zębów ślimaka bliskie 45° zapewniają stosunkowo wysoką sprawność zazębienia. Małe kąty y są natomiast przyczyną niskiej sprawności zazębienia. Przekładnie samohamowne jako przekładnie o szczególnie małym kącie wzniosu linii zęba, należą do przekładni bardzo mało sprawnych.

Obok zależności od kąta y sprawność zazębienia jest również funkcją kąta tarcia q lub inaczej mówiąc funkcją współczynnika tarcia międzyzębnego u.