Drukuj

Aby zaprojektowana konstrukcja obrabiarki odpowiadała po jej zrealizowaniu wszystkim warunkom zdatności początkowej i zapewniała skuteczne działanie w ustalonym okresie użytkowania (z uwzględnieniem przewidywanych przeglądów i napraw), muszą być spełnione w pierwszym rzędzie wymagania określone w dokumentacji technicznej i warunkach odbioru technicznego (WOT). Konstruktor, kierując się racją skuteczności działania, technologicznością konstrukcji i racją ekonomiczną, określa wymagania techniczne obrabiarki i jej składowych elementów, natomiast wybór środków i metod wykonania należy do technologa. Skuteczność i ekonomiczność technologicznych środków i metod wytwarzania obrabiarek, w szczególności metod stosowanych w końcowym etapie wytwarzania (obróbka wykończająca części i montaż), są nieodzownymi warunkami uzyskania obrabiarek o wymaganej dokładności, niezawodności i trwałości.

Skuteczność stosowanych środków i procesów technologicznych zależy w dużym stopniu od doświadczeń zakładu, a także od kwalifikacji i sumienności wszystkich pracowników uczestniczących w procesie produkcyjnym.

Najważniejsze warunki, które powinien spełniać prawidłowo analizowany proces wytwarzania obrabiarek można ująć w następujących punktach:

1) Spośród elementów i węzłów konstrukcyjnych obrabiarki należy wyodrębnić te, od których w największej mierze zależy dokładność i trwałość. Są to w pierwszym rzędzie elementy zespołów roboczych (wrzeciona wraz z łożyskami, prowadnice, suwaki, tuleje, suporty itp.) oraz narażone na zużycie elementy zespołów napędowych (koła zębate, śruby i nakrętki, łożyska, krzywki i in.). Procesy wytwarzania i montażu tych elementów powinny być opracowane i realizowane ze szczególną starannością przy użyciu najbardziej skutecznych środków.

2) Większość operacji wytwarzania odpowiedzialnych elementów obrabiarek realizowana jest w drodze obróbki skrawaniem, przy czym największe znaczenie ze względu na skuteczność działania i trwałość ma obróbka wykończająca. W wyniku obróbki wykończającej powinno się uzyskać najbardziej odpowiednią dla danych warunków pracy elementu geometryczną i fizyczną strukturę warstwy wierzchniej (chropowatość, kie-runkowość struktury, nośność, naprężenie skrawaniowe).

3) Powierzchnie elementów stalowych lub żeliwnych narażonych na zużycie na skutek tarcia lub działania zmiennych nacisków powierzchniowych (czopy ślizgowe wałów i wrzecion, listwy prowadnic, wały wielowy-pustowe, rolki, krzywki, zęby kół zębatych itp.) oraz powierzchnie elementów służących do ustalania narzędzi i przedmiotów obrabianych (gniazda narzędziowe i powierzchnie końcówek wrzecion) powinny być utwardzane. Wśród wielu znanych i stosowanych w dziedzinie wytwarzania obrabiarek metod utwardzania powierzchni należy wymienić: hartowanie powierzchniowe, hartowanie i nawęglanie, cyjanowanie, azotowanie, molibdenowanie, dogniatanie.

 

4) Niezwykle ważnym wymaganiem stawianym elementom obrabiarek jest stałość ich kształtu, wymiarów i wzajemnego położenia. Dotyczy to zwłaszcza korpusów. Dlatego wszystkie elementy odlewane, spawane i hartowane powinny być poddane odprężaniu naturalnemu (sezonowaniu) lub sztucznemu (np. wyżarzaniu) w celu wyzwolenia (przyspieszonej relaksacji) naprężeń i utrwalenia struktury metalograficznej.

 

5) Aby zapewnić dostateczną trwałość dokładności (do kapitalnego remontu) obrabiarka nowa powinna wykazywać przynajmniej 50-procentowy zapas dokładności, co wiąże się z zawężeniem odchyłek wykonawczych'elementów mających największy wpływ na dokładność wynikową w odniesieniu do wymagań nominalnych.

Użytkowanie.
Nawet najlepiej wykonana obrabiarka nie spełni postawionych jej wymagań odnośnie niezawodności i trwałości, jeśli będzie niewłaściwie użytkowana.

Przez właściwe użytkowanie obrabiarki należy rozumieć:
1) prawidłowe zainstalowanie zgodne ze wskazaniami zawartymi w dokumentacji techniczno-ruchowej;
2) wykorzystanie zgodne z przeznaczeniem w zakresie ustalonych przez konstruktora i producenta parametrów i warunków pracy;
3) umiejętną i fachową obsługę w toku wykonywania procesu produkcyjnego z przestrzeganiem wskazówek zawartych w instrukcji producenta;
4) systematyczne i staranne wykonywanie wszystkich wymaganych czynności konserwacyjnych, jak utrzymanie obrabiarki w stanie należytej czystości, smarowanie zgodne z instrukcją smarowniczą, zabezpieczenie powierzchni przez korozją itp.;
5) prawidłową gospodarkę konserwacyjno-remontową, w zakres której wchodzą: obsługa międzyremontowa (utrzymanie ruchu) oraz remonty planowo-zapobiegawcze.


- - - - - - - - motoreduktory.eu | WEBSYSTEM | tel.+48 (048) 383-01-44 | tel.601.747.565 - - - - - - - -